Wandeling tussen de schapen

Een wandeling op de dijk die langs Klein Profijt loopt of een fietstocht op de weg ernaast bracht me van de week in contact met een kudde zwartkopschapen. Wat een prachtige houding hebben deze dames. Ze houden hun kop fier omhoog. Zet ze een bril op en ze lijken op een stel geleerden. Niets menselijks is ze vreemd, want hun buikjes volgevreten liggen ze lekker in het zonnetje te luieren.

Schapen stampen de grond op de dijken aan waardoor ze sterker worden en zorgen meteen voor de begrazing. Dit is goedkoper en natuurvriendelijker. Toch betekent het houden van een schapenkudde 24 uur per dag klaar staan.
In de Hoeksche Waard zijn 4 soorten schapen, de Texelaar, de Swifter, het Boeren schaap en een verzameling. Er zijn twee grote schapenhouders. Nederland is geen wol producerend land. Het grootste deel van de schapen wordt gehouden voor de vleesproductie. Voor de fokkerij en als hobby is het samen 10%. De boer brengt elke dag een bezoek aan zijn schapen. Hij houdt ze vrij van ziekten en parasieten.  Ze worden 1 x p.j. geschoren en hoeven gekapt. Wanneer een schaap op zijn rug of zij terecht komt, gaat de maag rollen met de dood tot gevolg. Soms kan de boer door vlug handelen het schaap nog redden. Hij pakt het bij de voorpoten en houdt het op de kop, wacht even en zet het dan neer. Als het schaap meteen poept en piest dan gaat het weer goed.
Na het lammeren geeft het schaap 2 tot 3 maanden melk in tegenstelling tot geiten, daar gaat de melkproductie gewoon door.