woensdag 18 november 2015

Dat is even schrikken!



Mijn prins heb ik al jaren geleden ontmoet. Het leven met hem is goed en we hebben mooie opvolgers gekregen. Maar nu hij de rozen tekort heeft gesnoeid en de vijver heeft verplaatst in onze tuin moet hij toch oppassen voor concurrentie, want wat me een paar weken geleden is overkomen.....

Na de vakantie moest er nodig worden gesnoeid in de tuin en hier en daar een uitgebloeid plantje in de bakken worden vervangen. Nietsvermoedend zette ik het groene plantenschepje in de aarde en gaf spontaan een gilletje toen een grote bruine kikker opsprong uit de aarde. 
De bruine kikker is een van de wijdst verbreide soorten in Europa en behoort tot de familie van de echte kikkers. Zelfs in Scandinavie is hij te vinden tot boven de poolcirkel en daarmee de meest noordelijk voorkomende amfibie.

Mijn prins had met de tuinslang een besproeiingssysteem bedacht en met de regenbuien erbij voldeed de plantenbak aan de woonwensen van de kikker; begroeiing en vochtige plekjes waar hij overdag kan schuilen. Hij ademt ook door zijn dunne huid die gemakkelijker zuurstof opneemt als deze vochtig is. Bossen, heidevelden, graslanden en duinen zijn dan ook favoriet.
Tijdens de voortplanting en de overwintering is hij aan water gebonden, maar leeft verder op het land. In bergbeken is hij een van de algemene soorten wegens zijn voorkeur voor wat koelere vochtige gebieden. Een bruine kikker is gedrongen met een grote kop en platte snuit. Zijn ogen staan aan de zijkant en op zijn rug zijn plooien, de huid is bruin gevlekt. De achterpoten zijn lang met tussen de 5 tenen zwemvliezen, de voorpoten hebben alleen 4 vingers. De mannetjes zijn kleiner dan de vrouwtjes en hun kleuren bestaan uit geel-en oranjebruine tot roodachtige exemplaren. De voortplanting begint in het voorjaar. Na het ontwaken klinkt het kwaken als een lokroep. De paringsdrang van de mannetjes is soms zo hevig dat de vrouwtjes op weg naar de sloot al een mannetje op hun rug dragen. Hij pakt haar met zijn voorpootjes stevig vast onder haar oksels. Het kan soms dagen duren voordat het vrouwtje haar eitjes afstaat en dan vindt de bevruchting plaats.
Ei-klompen worden op warme ondiepe plekken gelegd die aan de oppervlakte drijven. Wanneer de kikkervisjes 1,5 cm zijn gaan ze aan land en eten algen, watervlooien en muggenlarven, het volgende jaar zijn ze 5 cm. Na 2 tot 3 jaar zijn de bruine kikkers geslachtsrijp. Ze eten krekels, spinnen, slakken en allerlei insecten. Het scheppen van kikkerdril uit de vijver en verplaatsen naar de sloot heeft niet afdoende gewerkt, want bijna onder elke struik zitten kikkers. We geven de moed niet op. Heksen en prinsessen zijn hier niet, maar stel je voor dat de kikkers allemaal een kusje willen, dan hebben we straks echt een probleem!